به گزارش ايسنا؛ فریبا رادی - یکی از اعضای این گروه - درباره تشکیل «گوجینو» در روستای شفیع‌آباد بخش شهداد استان کرمان، توضیح داد: «گوجینو» به معنی نوعی بافت حصیر است که از زمان قدیم تا کنون رواج داشته، این نوع بافت، اصالت دارد و خاص منطقه کرمان است و از طرفی با کار ما مرتبط است.
او درباره چگونگی تشکیل این گروه، اظهار کرد: سال 93 نینا امین‌زاده با گروهی به منطقه ما آمد و برای زنان روستا جلسه گذاشت و ما در آن شرکت کردیم. اول نمی‌دانستیم این گروه اصلا برای چه کاری به روستای ما آمده، بعد از برگزاری جلسات متعدد و کارگاه‌های آموزشی، زنان روستا در جریان کاری که می‌خواستند انجام دهند، قرار گرفتند. آن‌ها هر کدام از زنانی را که در هر حوزه‌ای فعالیت می‌کردند، شناسایی کردند و سپس این گروه با عضویت شش نفر تشکیل شد.
رادی ادامه داد: بعد از تشکیل گروه، برای خودمان صندوقی تشکیل دادیم و هر عضو 20 هزار تومان حق عضویت پرداخت کرد. خانم امین‌زاده نیز مبلغی به صندوق کمک کرد. سپس با این مبلغ، مواد اولیه و نخ خریدیم و شروع به کار کردیم. از طرفی حصیرهایی را که مادرهای‌مان تولید کرده بودند، در کنار محصولات‌مان فروختیم. هدف ما حذف واسطه‌ها و توانمند کردن زنان روستا بود تا سود واقعی را تولیدکننده دریافت کند.
این عضو گروه «گوجینو» اظهار کرد: گروه شش نفره ما حدود یک‌ونیم سال به همین روش کار کرد و محصولات‌مان را در اقامتگاه‌های بومی روستا به گردشگرها می‌فروختیم. چندبار هم در نمایشگاه‌ها شرکت کردیم. بعدها وسایل‌مان را در محوطه کاروانسرای شفیع‌آباد که ثبت یونسکو شده است، گذاشتیم. در این مدت فقط کار کردیم و هیچ سودی برای خودمان دریافت نکردیم و فقط وسایل لازم برای کارمان را خریدیم. هنگامی که دیگر زنان روستا موفقیت ما را دیدند، کم‌کم به جمع ما پیوستند و تعداد اعضای گروه شش نفره ما، به 40 نفر رسید.
او بیان کرد: 15 درصد از دریافتی حاصل از فروش محصولات‌مان، صرف خرید مواد اولیه و حساب جاری می‌شود و 15 درصد را هم برای احیای قنات‌های روستا هزینه می‌کنیم تا منفعت حاصل از این کار دوباره به خود گروه بازگردد.
رادی در پاسخ به این‌که چرا 15 درصد از کارتان را برای احیای قنات‌ها هزینه می‌کنید؟ گفت: زندگی روستایی‌ها به قنات وابسته است. بنابراین همه‌ی اعضای گروه تصمیم گرفتند، برای احیای آن‌ها و کمک به خودمان 15 درصد از هزینه فروش محصولات‌مان را به این کار اختصاص دهیم. در حال حاضر نیز اولین کمک را به قنات مهدی‌آباد داده‌ایم. بعد از این اتفاق، حدود یک‌ونیم ساعت آب و زمین را به زنانی دادند که در این زمینه فعالیت می‌کردند. تصمیم داریم در آینده نیز به قنات روستاهای دیگر کمک کنیم.
وی ادامه داد: من همراه سه زن روستایی دیگر که عضو این گروه هستند، به‌عنوان تسهیل‌گران روستا از قنات‌ها دیدن می‌کنیم و بنا بر اولویت، هزینه لازم را برای احیای آن‌ها پرداخت می‌کنیم. از طرفی به زنان روستاهای دیگر آموزش می‌دهیم و تشویق می‌کنیم که واسطه‌ها راحذف کنند و صنایع دستی را نسل به نسل منتقل کنند.
او درباره این‌که به‌جز پته‌دوزی و حصیربافی چه صنایع دستی دیگری در روستاهای اطراف تولید می‌شود؟ بیان کرد: برخی روستایی‌ها قالی هم می‌بافند، اما به‌دلیل استهلاک بالا و گرانی نخ، بیشتر روستایی‌ها به سمت پته‌دوزی و حصیربافی رو آورده‌اند و کمتر کسی قالی می‌بافند. پیش از این، دلال‌ها هر بته‌جقه پتی‌دوزی‌شده را دو تا چهار هزار تومان می‌خریدند، در حالی که حالا خودمان این کار را تا 20 هزار تومان می‌فروشیم. از طرفی به اعضای گروه آموزش دادیم تا طرح‌های اولیه را با کاربری‌های جدید آماده کنند.
رادی همچنین توضیح داد: در کنار پته‌دوزی و حصیربافی، گزچینی هم انجام می‌دهیم. گزها گیاهانی با خواص دارویی بالا هستند که هر کیلوی آن را حدود 120 هزار تومان می‌فروشیم؛ اما پیش از این، واسطه‌ها هر کیلو گز را 20 هزار تومان می‌خریدند. به واسطه خواص درمانی این گیاه، استقبال گردشگران از خرید آن بسیار خوب است.
این هنرمند همچنین بیان کرد: در حال حاضر به فکر این هستیم تا از مواد بازیافتی عروسک‌های محلی روستایی درست کنیم. البته چند مورد هم درست کردیم که با استقبال خوبی روبه‌رو شد، اما تولیدمان بالا نیست. برای نمونه، چند عروسک تولید کردیم که ببینیم اصلا خریدار دارد که با استقبال روبه‌رو شد و بسیاری درخواست دادند، اما ما نداشتیم که عرضه کنیم.
رادی با بیان این‌که در کنار صنایع دستی، فیلم ویدئویی نیز می‌سازیم، گفت: ما یک دوربین و سه‌پایه داریم و از سختی‌ها، کارکرد و موفقیت گروه‌مان فیلمبرداری می‌کنیم. در حال حاضر این فیلم در دست تدوین است. حامد ذوالفقاری که همراه تسهیل‌گران به روستای ما آمده بود، برای زنان روستا کلاس‌های آموزشی فیلمبرداری و مستندسازی گذاشت و نحوه ساخت ویدیو مشارکتی را به‌صورت رایگان آموزش داد.
نظر شما